Mama dah seminggu di Kelantan.Bercuti awal sementara menunggu tarikh bersalin.
Isnin, Mama ke klinik di Kg Tujoh untuk pemeriksaan rutin ibu mengandung. Seperti biasa, Mama bawa sebuah buku untuk dibaca sementara menunggu giliran. Buku yang Mama sedang baca sekarang ialah "Anak Apak" karya Subky Latif.
Jururawat peramah yang bertugas di klinik itu menegur Mama, "Memang minat membaca ya?Selalu bawa buku."
Baru Mama teringat, masa datang pemeriksaan bulan Disember tahun lepas, Mama sedang habiskan membaca buku "Leaving Microsoft to Change The World" karya John Wood, yang Mama bawa ke mana-mana.
Melalui "Leaving Microsoft to Change The World", Mama mengagumi kegigihan John Wood yang rela meninggalkan kerjaya bergaji tingginya di syarikat Microsoft semata- mata untuk menubuhkan Room To Read, sebuah badan NGO yang membina perpustakaan dan memberi biasiswa pendidikan kepada kanak- kanak perempuan di beberapa buah negara miskin.
Melalui "Anak Apak", Mama dapat beberapa maklumat tambahan tentang senario perjuangan dan jatuh bangun politik negara sejak zaman Jepun dan zaman awal kemerdekaan melalui catatan peribadi penulisnya, Subky Latif.
Mama sedih apabila membaca tentang bagaimana pelajaran agama, seterusnya tulisan Jawi terpinggir dan akhirnya disingkirkan daripada tanah air kita yang merdeka. Sedihnya, anak bangsa Melaayu sendiri yang mengambil keputusan untuk meminggirkan tulisan Jawi yang menjadi sarana penyebaran ilmu dan agama Islam di kalangan orang Melayu suatu ketika dahulu. Impaknya, jauhnya anak- anak Melayu daripada tulisan Jawi menjarakkan juga mereka daripada al-Quran dan agama Islam. Malah, perkara yang sama dilakukan oleh pemimpin berfahaman sekular di negara- negara Islam lain bagi menghakis penghayatan cara hidup Islam dalam kalangan umat Islam.
Hari ini, di negara majoriti Melayu yang merdeka, tulisan orang Melayu terpinggir, sedangkan tulisan bangsa- bangsa lain terus diwariskan daripada generasi ke generasi. Malah, akhbar yang menggunakan tulisan tersebut (Utusan Zaman) mati ditelan zaman.
Seperti kata penulis "Anak Apak" : Utusan Melayu berjuang untuk mencapai kemerdekaan. Kemerdekaan tercapai, tetapi kemerdekaan tidak dapat menyelamatkan akhbar Utusan Melayu dan Utusan Zaman.
Mama rasa sangat sedih membaca kisah bagaimana tulisan Jawi dihapuskan daripada kehidupan masyarakat Melayu sehingga Mama terpaksa berhenti membaca "Anak Apak". Malu rasanya untuk menitiskan air mata di hadapan khalayak ramai yang sedang menunggu giliran di klinik.
Dalam hati Mama, Mama bertekad untuk menjadikan anak Mama seorang yang celik Jawi. Memang sebelum ini Mama telah mengambil keputusan untuk mengenalkan anak Mama dengan huruf- huruf Hijaiyah dahulu sebelum mengenal huruf Roman. Anak Mama akan pandai membaca al-Quran, kalam Allah dahulu sebelum mengenal kalam manusia.
Walaupun anak Mama bukan anak Melayu tulen, anak Mama mesti diwariskan dengan semua kebaikan yang ada pada bangsa Melayu. Mama bukan orang yang fanatik bangsa. Bukanlah Melayu yang diperjuangkan tetapi ciri-ciri Islam yang ada pada bangsa Melayu itu yang mahu Mama pertahankan.
Seterusnya, anak Mama akan mahir juga dalam tulisan Rumi malah tulisan kanji. Ilmu Allah itu tiada sempadan. Apa sahaja ilmu yang baik, mesti anak Mama pelajari.
Mama ai ni!
Melalui "Leaving Microsoft to Change The World", Mama mengagumi kegigihan John Wood yang rela meninggalkan kerjaya bergaji tingginya di syarikat Microsoft semata- mata untuk menubuhkan Room To Read, sebuah badan NGO yang membina perpustakaan dan memberi biasiswa pendidikan kepada kanak- kanak perempuan di beberapa buah negara miskin.
Melalui "Anak Apak", Mama dapat beberapa maklumat tambahan tentang senario perjuangan dan jatuh bangun politik negara sejak zaman Jepun dan zaman awal kemerdekaan melalui catatan peribadi penulisnya, Subky Latif.
Mama sedih apabila membaca tentang bagaimana pelajaran agama, seterusnya tulisan Jawi terpinggir dan akhirnya disingkirkan daripada tanah air kita yang merdeka. Sedihnya, anak bangsa Melaayu sendiri yang mengambil keputusan untuk meminggirkan tulisan Jawi yang menjadi sarana penyebaran ilmu dan agama Islam di kalangan orang Melayu suatu ketika dahulu. Impaknya, jauhnya anak- anak Melayu daripada tulisan Jawi menjarakkan juga mereka daripada al-Quran dan agama Islam. Malah, perkara yang sama dilakukan oleh pemimpin berfahaman sekular di negara- negara Islam lain bagi menghakis penghayatan cara hidup Islam dalam kalangan umat Islam.
Hari ini, di negara majoriti Melayu yang merdeka, tulisan orang Melayu terpinggir, sedangkan tulisan bangsa- bangsa lain terus diwariskan daripada generasi ke generasi. Malah, akhbar yang menggunakan tulisan tersebut (Utusan Zaman) mati ditelan zaman.
Seperti kata penulis "Anak Apak" : Utusan Melayu berjuang untuk mencapai kemerdekaan. Kemerdekaan tercapai, tetapi kemerdekaan tidak dapat menyelamatkan akhbar Utusan Melayu dan Utusan Zaman.
Mama rasa sangat sedih membaca kisah bagaimana tulisan Jawi dihapuskan daripada kehidupan masyarakat Melayu sehingga Mama terpaksa berhenti membaca "Anak Apak". Malu rasanya untuk menitiskan air mata di hadapan khalayak ramai yang sedang menunggu giliran di klinik.
Dalam hati Mama, Mama bertekad untuk menjadikan anak Mama seorang yang celik Jawi. Memang sebelum ini Mama telah mengambil keputusan untuk mengenalkan anak Mama dengan huruf- huruf Hijaiyah dahulu sebelum mengenal huruf Roman. Anak Mama akan pandai membaca al-Quran, kalam Allah dahulu sebelum mengenal kalam manusia.
Walaupun anak Mama bukan anak Melayu tulen, anak Mama mesti diwariskan dengan semua kebaikan yang ada pada bangsa Melayu. Mama bukan orang yang fanatik bangsa. Bukanlah Melayu yang diperjuangkan tetapi ciri-ciri Islam yang ada pada bangsa Melayu itu yang mahu Mama pertahankan.
Seterusnya, anak Mama akan mahir juga dalam tulisan Rumi malah tulisan kanji. Ilmu Allah itu tiada sempadan. Apa sahaja ilmu yang baik, mesti anak Mama pelajari.
Mama ai ni!
No comments:
Post a Comment